Vlietstra Woertman

Europarit 2005 4 t/m 8 mei

Hellendoorn-Heidelberg-Wangle-Rauris-Rothenburg-Hellendoorn

Etappe 1 Hellendoorn – Heidelberg
Als equipe 64 mochten we dan eindelijk om 14:04 vertrekken. Nog eerst even het podium op voor een korte babbel met de presentatrice en dan echt op weg. Als eerste richting Ascheberg naar de meldpost bij het hotel ‘Haus Borger Elvering’. Veel bochtige binnenwegen en weinig snelweg. Het voor het eerst zoeken naar de foto’s, wat toch vooral de taak van mij als navigator was, bleek erg moeilijk. Want het belangrijkste is toch wel het vinden van de goeie route als navigator! Aangekomen bij de 1e meldpost snel een bakkie koffie en hup weer verder. Verder de route vervolgd door Duitsland naar de 2e meldpost waar we vanwege de dodenherdenking 2 minuten hebben stil gehouden. Alsof het zo moest zijn kwam het vervolgens met bakken uit de lucht. Snel richting Heidelberg. Moe en voldaan kwamen we rond tien uur s’avonds aan. Gezellig nog even een borreltje gedronken met de andere deelnemers en toen naar slapen.

Etappe 2 Heidelberg – Wangle
Het grote voordeel van een laat startnummer is natuurlijk uitslapen! Dus we vetrokken dan ook pas om 9.00 richting het pontje over de Neckar. Gelukkig hoefden we hier niet lang te wachten. Toch wel een bijzonder gezicht, al die bestickerde auto’s op dat kleine pontje. En de veerman heeft een lekker dagje bijverdiend!

Op naar Fellheim. Het zoeken van de foto’s ging ons dit keer beter af, we hadden zelfs de ‘Hirsch’ foto gevonden, al ontbrak de olifant! Na de 1e meldpost een moeilijker kaartleessysteem, namelijk de fotorit. Maar met de ervaren europaritter als Jeroen, kwamen we daar samen soepeltjes doorheen. Onderweg reden we door dit pittoreske dorpje. Gauw even stoppen en een foto maken. Na de 2e meldpost voor het eerst de ingetekende lijn. En daarmee kregen we deze dag gelijk alle moeilijke systemen op ons bordje. Maar ook dit ging ons goed af. Het vinden van de 3e meldpost pension Guggenmos bleek veel moeilijker. In dat kleine plaatsje hebben we zeker 5 x dezelfde weggetjes gereden en wij waren niet de enige!

We eindigden deze dag in Wangle bij het Panoramahotel Talhof in helaas weer regen. Deze buien zijn we vaker tegen gekomen deze Europarit. Wat een medelijden en bewon-dering voor de Burton-rijders. Want met die buien is een dak boven je hoofd een grote privilege!

Etappe 3 Wangle – Rauris

Dag 3 begint meteen moeilijk. Vanuit onze hotelkamer zagen we vele vroege starters heen en weer rijden, zoekend naar de route. En inderdaad we startten met een ingetekende lijn. En voor een navigator met een ochtendhumeur geen goeie start. Maar wel een dag langs mooie Oostenrijkse wegen. Zo ook de befaamde onverharde wegen. Dit keer erg smal waar je zeker geen tegenligger tegen wilt komen. Onderweg zoekend naar foto’s van de houten altaartjes met Jezusbeeltenissen, een lastige opgave want het wemelt daarvan in Oostenrijk langs de wegen. En hey, eindelijk kwamen we de camaraploeg tegen en werden we op de film gezet.

Op naar opnieuw de meldpost in Haimeringberg. De gastvrouw had ook hier een goeie omzetdag, twee keer stoppen en dus twee keer een slappe bak koffie voor 2 euro!

Na de 2e stop eindelijk de pas op naar Kuhtai in de sneeuw op net 2000 meter hoogte. Voor een koeienverzamelaar als ik de plaats om een foto te maken, en een sneeuwballetje te gooien. Helaas was deze pas ook de hoogste pas die er werd gereden tijdens deze Europarit.

Na Kuhtai op weg naar voor ons bekender terrein, Niederau, Kitzbuhel en Zell am see. Een bekend vakantiegebied voor ons, en Oostenrijk heeft veel mooie wegen! Deze 3e dag eindigden we in Rauris. Na een heerlijke maatijd gingen we naar de plaatselijke en ook enige bardancing van Rauris. Al gauw werd het gezellig en was de dancing vol met Nederlanders. De bareigenaar had dit ook in de gaten en al snel schalden de hits van de sjonnies door de stereo, hip, hip, van de koeien naar de kip, kip, van de schommel naar de wip, wip, lalalaaa lalalalaaa. Je snapt dan ook wel dat het een latertje werd deze avond.

Etappe 4 Rauris – Rothenburg ob der Tauber
De vierde dag. Een dag die helaas weer begon met een bewolkte hemel. Maar wel een dag met relaxtere foto’s om te zoeken. Nog voordat we de Duitse grens weer overstaken even een foto gemaakt van het uitzicht bij het plaatsje Saalfelden met deze schitterende bergen. Zelfs met bewolkt weer nog een plaatje.

De route verliep deze dag langs pittoreske duitse dorpjes en mooi meren. En voor de autoliefhebbers een GMP bij een Porche-dealer. Wel een lange zit want er waren deze dag maar 2 meldposten ingelast waar je even kon pauzeren. Na het plaatsje Echenzell was het zoeken geblazen naar kerktorens. En jawel hoor echt elke dorpje op de route had zo’n toren, zoek dan maar eens de juiste volgorde. Tot slot voor de finish nog een lastige ingetekende lijn als kaartzoeksysteem langs veel kleine weggetjes. Aangekomen in het hotel Rothenburgerhof zijn we na het overheerlijke eten van ‘knoedels’ met draadjesvlees met een knorrende maag vroeg naar bed gegaan.

Etappe 5 Rothenburg – Hellendoorn

Een laatste dag met een lastige start. Het was erg moeilijk de goeie bolletje/pijltje situatie te vinden om weg te komen en ook hier reden we driemaal dezelfde rondjes. Na 20 km een fotorit langs mooie bloemenvelden, zo als hiernaast. De 1e meldpost was bij Zur Anni waar we ons konden opwarmen aan een overheerlijk goulashsoep met echte Duitse bratwurst.

De tweede meldpost was in Bad Laaspe. Hierna werd de route vervolgd richting Menkhausen. Gedurende deze route hadden we een dejaveux, wat bleek de heenweg hadden we dezelfde route ook gereden. Aangekomen in bekender terrein vlakbij Ahaus begonnen de laatste loodjes te tellen. Als een van de laatste startnummers kwamen we er al gauw achter dat het een latertje zou worden bij de finish. Nog wel even echte Hollandse patat met een kipsaatje gegeten in het Witte Hoes. En toen op naar de finish waar de familie gelukkig nog op ons stond te wachten, want dat is toch wel het leukste van het finishen! Helaas was het voor ons nog niet voorbij want de laatste rit ging naar onze thuisbasis Deventer. Volgend jaar weer? Zeker weten!

Marije Vlietstra en Jeroen Woertman

Equipe 64

Geëindigd op de 42e plaats