Dunnewind & Vosjan

Europarit 2006 door equipe 32

De prijsuitreiking van vorig jaar nog maar nauwelijks gehad en de dvd aan iedereen gezien te hebben (voor iedereen die het leuk vond of niet), hebben we ons toch weer opgegeven voor de 19de editie van de Europarit. Wel probeerde de herinnering aan de regenachtige dagen en de stijgende kosten ons wel van deelname af te brengen.Maar de opdeling in toer- en sportklasse en de aankondiging van nieuwe disciplines deden ons toch besluiten het nogmaals te gaan proberen.

De voorbereiding:
Als equipe kun je alles doen om goed voorbereid aan de start van de Europarit te verschijnen. Zo kun je oude routeboeken (deels) nogmaals gaan rijden en uitgerust aan de start verschijnen.Maar hiervoor hadden we ons geen tijd gegund. Wel heeft de navigator deel genomen aan de Mini Europarit in september van 2005. De bestuurder had geen mogelijkheden om aanwezig te zijn zodat er de hulp is ingeroepen van een oud Europarit equipe navigatorlid om te gaan rijden. Op de achterbank van de auto een introducé geplaatst om hem ook eens te laten zien wat wij zoal doen (gedaan hebben) met het rijden van de Europarit. Of de concurrentie heeft het laten afweten of de extra paar ogen hebben ons tot de overwinning gebracht. We moeten echter nog steeds onze prijs verzilveren door een dagje met een Burton rond te mogen rijden. 23 april 2006 hebben we als equipe met eveneens een nieuwe passagier deel genomen aan de Oefen Europarit. Ditmaal voerde de route ons langs bekende plekken in onze (voormalige) woonplaats en omgeving van Ommen. De rit was voor ons vlotjes verlopen en niet alle foto’s werden door ons gevonden, maar plezier hebben we zeker gehad. Door verdere verplichtingen en ervaringen uit het verleden dachten we toch wel zonder prijzen op huis aan te kunnen. Komt er later die middag een sms-je met de boodschap erin dat we eerste zijn geworden!

Tussen deze voorbereidingsritjes volgde nog een film en infoavond waar iedereen de film van afgelopen jaar kon gaan bekijken en de verhalen kon aanhoren waar we dit jaar heen zullen gaan en wat we onderweg kunnen verwachten.Tenslotte hebben we nog de instructieavond gehad waar de verplichte reclame uitgedeeld kregen met reglement en overige nuttige artikelen.

Op zondagmiddag voor de rit het reglement maar eens ter hand genomen en dinsdagavond heeft de bestuurder de verplichte stikkers op de auto geplakt. Omdat we geen moeite gedaan hadden om sponsoren te vinden hebben we naast de verplichte stikkers alleen dit jaar onze namen geplakt.

Woensdag 24 mei 2006:
De hele dag vrij genomen om tijdig te kunnen verschijnen aan de start. Thuis eerst nog een tas inpakken en koelbox opzoeken. Natuurlijk op het laatste moment nog een kabeltje geschikt maken voor de koelbox. Wat boodschappen gehaald voor onderweg en de tank vol met benzine. Ja wat neem dan nog mee aan proviand, wel hier een opsomming van onze kassa bon: 20 mini blikjes fanta, 8 slaatjes, 6 halve liters water, 11 blikjes bier met heineken wk hoed, 1 liter berenburg, zakje borrelnoten, enkele gehakt balletjes en 3 droge worsten van de slager.O ja, nog snel even wat van die euro’s pinnen en een autobahn vignet voor Oostenrijk kopen.Zo nu dan gezamenlijk met de andere Ommer equipes naar Hellendoorn toe. Bij de technische keuring konden we zonder al te lange wachtijden probleemloos en bijna droog de Hofmansweide oprijden. Ook de documentencontrole in de Kroon verliep dit jaar vlekkeloos zodat we nog tijd hadden voor een Europarit menu.

Na de eerste equipes voor ons te hebben zien vertrekken is het dan tijd voor ons om afscheid te nemen van de achterblijvers die toch de mogelijkheid hebben gevonden om ons te kunnen uitzwaaien. En om 13:18 uur exact tilt Herman Olthof de startvlag omhoog en we mogen 1 minuut voor onze startijd de startplek verlaten.De route begint direct met een omrijdt route die ons langs de wegwerkzaamheden snel buiten het centrum van Hellendoorn en Nijverdal brengt.Het voordeel van een gesponsorde auto drukt zich vaak uit in de kosten, maar doordat wij met eigen auto onderweg waren konden we onze eerste behendigheidsproef uitvoeren zodat we 30 bonus punten verdiend hadden.Na een mooie route die ons niet te veel problemen heeft gegeven zijn we richting Hirschberg in Duitsland gereden, waar het bier op ons wachtte (en wij lang op ons bier moesten wachten).Om toch voldoende te kunnen drinken hebben we een van de kamers opgezocht met de Ommer groep en hebben de eerste fles berenburg leeg gemaakt.Op onze slaapkamer aangekomen bleken we maar 1 kussen en deken te hebben, gelukkig hebben we vanuit een andere kamer een tweede set kunnen halen en zijn gaan slapen.

Donderdag 25 mei 2006 Hemelvaartsdag:
Na een verfrissende douche en een goed ontbijt hebben we de startkaart opgehaald en zijn begonnen aan de rit. De route ditmaal vormde geen noemenswaardige problemen al was het flink doorrijden en waren de foto’s niet al te makkelijk te vinden. Toch hadden we voldoende tijd om in ieder geval bij de meldposten even rustig de benen te kunnen strekken en waar nodig het een en ander tot ons te nemen of weg te brengen.De meldingspost midden in de foto-route gaf veel discussie en vragen over waar zijn we toch nu met al die route-foto’s en op de reeds startende deelnemers te letten was het ons al snel duidelijk dat niet iedereen de route perfect voor elkaar had.De tweede proef die we mochten doen was de auto zo dicht mogelijk tegen een paaltje parkeren. Ook ditmaal was het gebruik van eigen auto en een beste dosis geluk onze troef om wederom de 30 punten in de wacht te slepen.Al verder rijdend arriveerden we uiteindelijk in Reutte waar we op het balkon van onze hotelkamer de zoekfoto van de een na laatste bladzijde op de muur konden zien staan.Met de discussie of die nu wel of niet opgeschreven mocht worden zijn we aan het eten gegaan en hebben daar nog enkele glazen bier en andere dranken tot ons genomen.

Vrijdag 26 mei 2006:
Op tijd wakker worden in ons hotel was geen probleem de kerkklokken recht voor ons hotel beierden ons om 6:00 uur met meer dan 6 slagen uit ons nest.Na een ontbijt waar we zelf de eieren konden koken, vertrokken we vanuit Reutte. Helaas moest equipe 28 na het ontbijt afreizen naar Nederland wegens familieomstandigheden. Voor ons voer de route weer zonder noemenswaardige problemen de dag door. Met het overgeven van het route estafette stokje begonnen de Olthof schema’s. Direct werd er 15 minuten bij het ideale tijdsschema opgeteld en we kregen een behoorlijke wegopbreking waar we “door” moesten.Na deze lange dag kwamen we dan uiteindelijk aan in Rauris, waar ons nog een leuke verrassing wachtte in de vorm van de derde behendigheidsproef waar het op blindvertrouwen aan kwam.Het was jammer dat het begon te regenen en dat we zo laat aankwamen in Rauris zodat we de 60 bonuspunten voor lief namen en ons hotel opzochten om ons avondeten te nuttigen.Hopelijk krijgen we een kans in een volgende editie om deze proef ook een keer te mogen uitvoeren als er wat meer ruimte in het tijdschema zit.Na het eten zijn we naar onze kamers gegaan we Stube nog enkele meegenomen versnaperingen tot ons hebben genomen.

Zaterdag 27 mei 2006:
De zaterdag startte in Rauris met een leuke route en lastige zoekfoto’s. Maar de klapper zat wederom aan het eind van de dag waar we met de ingetekende lijn met bijna alle equipes veel problemen hadden om de weg te vinden in de omleiding. Op het moment dat wij aankwamen in het geblokkeerde dorp waren de bewoners niet blij met nog meer auto’s die via alle manieren de route weer probeerden op te pikken.De pijlen die we uiteindelijk terugvonden en hebben opgehangen hebben ons veel tijd kilometers gekost. Op die momenten zie je equipes die met de hulp van elkaar en de organisatie per telefoon weer op de juiste plek terecht komen.Om dan nog tijd goed te maken wordt de snelheid iets aangepast en worden zoekfoto’s bij toeval gevonden. Ook loop je het risico zelfstempelaars over het hoofd te zien wat we gedurende rit wel vaker gezien hebben.Tenslotte eindigden we die dag midden het oude centrum van het stadje Rothenburg, wat een zeer mooie en bijzondere ervaring was. (Al waren er wel twijfels of de kaart hier al ingeleverd moest worden aangezien de route nog enkele foto’s en situaties over had.)Na het eten in het hotel hebben we nog een poging gedaan om de inhoud van de koelbox zo ver mogelijk leeg te maken zodat we niet terug komen met wat we op de woensdag hadden ingeslagen.

Zondag 28 mei 2006:
Ja dan wordt je wakker in Rothenburg en weet je dat je de laatst dag is aangebroken om weer naar Hellendoorn te gaan. Wel moesten we nadat we het ontbijt op hadden de start nog zien te vinden nadat we gisteravond midden het centrum gefinisht waren. Door het laatste stukje uit het routeboek van gisteren nogmaals te rijden kwamen we netjes bij het Hotel aan. (Achteraf bleek nadat we gestart waren dat we veel sneller geweest waren als we bij ons hotel de andere kant waren opgereden). De route was goed te rijden en het tijdschema gaf alle ruimte om tussen de meldposten door even de tijd te nemen om de benen te strekken, de inhoud van de koelbox verder te legen en foto’s te maken van de omgeving en paserende equipes. En dat zijn ook de momenten die je de gelegenheid geven om fouten gemaakt in de route te kunnen goedmaken. Maar ondanks deze ruimte in het tijdschema, lukte het ons wederom niet om alle foto’s te vinden.Dachten we bijna dat we bij Olthof geen regelmatigheid zouden krijgen werden we verrast met wederom bijzondere dingen. Zo ging de bladzijde met zoekfoto’s om midden in de regelmatigheid en moesten we ook direct bij de zelfstempelaar de tijd gaan noteren. Doordat we netjes op schema zaten was het voor ons geen aanleiding om de tijd iets na onze hand te zetten, hetgeen ook juist bleek toen we achter de volgende bocht een bemande stempelcontrole aantroffen die niet zo creatief met de tijd om gaat.Na de laatste meldpost gingen we met nog een bladzijde foto’s het laatste stuk zonder foto’s terug naar Hellendoorn.Ja en dan sta je voor de finish en zie je de achtergebleven familie vrienden en bekenden weer terug iedereen op te wachten. Op de finish vragen ze om je commentaar en eigenlijk ondanks dat je moe en afgemat bent hebben we weer enorm genoten, waardoor je dan toch alweer voorzichtig begint te denken hoe moeten we dit aanpakken om het volgend jaar weer mee te kunnen maken.

Tenslotte als je nu aan ons gaat vragen wat denk je over de uitslag, dan kan ik zeggen dat we ten opzicht van onze voorbereidingen alleen nog maar kunnen zakken in het klassement. Maar je weet het nooit maar als we dicht bij de eerste 10 komen dan hebben we het uitstekend gedaan en als we rond ons startnummer eindigen dan houden we goed stand met de vorige deelnamen.