Backx & Backx

MAIDEN TRIP

Equipe 5; sportklasse; team Backx Backx

Een geweldige rit!
Door Duitsland, dwars door Oostenrijk en Italie, Zwitserland, Frankrijk en onze omringende landen. Over de snelweg om de lange stukken te behappen, maar verder vooral de kleinste mooiste wegen, hairpins, bergen en natuur! Onbeschrijvelijk gaaf.

Europarit 2007, de 20ste; maar voor mij de eerste. Met fanatieke vader netjes op die eerste dinsdagen de ingetekende lijn geoefend bij de ASVH. Regelementen uit m’n hoofd geleerd. Inkopen gedaan van zonnebrandcrème tot thermo-ondergoed; je kan je maar voorbereiden... Vol met goede moed (en humeur!) verschenen wij aan de start. Toen al doorweekt, en we waren nog niet eens vertrokken. Maar wij laten ons niet kisten, zolang je gas geeft wordt je in princiepe niet nat. Dat bleek wel toen we in duitsland meteen in een enorme file stonden. De paraplu hield het net...Het AVONTUUR was begonnen.

Bezeten met het routeboek! Van ‘bol pijl’ tot de kortste afstanden met foto’s... Af en toe even bijtanken (let op die oranje parasol!). Geweldig geregeld allemaal, wat een organisatie. Ik moet zeggen dat wij persoonlijk regelmatig wat pauze’s hebben gemist maar dat kan ook aan ondergetekende liggen natuurlijk...

Na regen komt zonneschijn, vooral in Oostenrijk en Italie. Na de Grossglockner kwamen de Dolomieten en wat een fantastisch uitzicht. Ik heb alle omgevingen méér dan in me opgenomen, mede in verband met de foto opdrachten. Zelfs nu (een week na de rit) zie ik in mijn eigen auto nog steeds overal potentiele zoekfoto’s!

En WAT een goed gezelschap. Variërend van Impreza tot Eend. Die overigens heel gezellig en goed meekwamen! Het was voor ons nogal doortrappen om de boel bij te houden, alhoewel we in de bergen de bochten ook weer vol konden nemen dus dat maakte weer wat goed.

Jammer dat op de laatste dag onze gaskabel knapte waardoor we wat vertraging opliepen. Dank aan de mannen die hulp boden. Met name Joram en ‘magic fingers’ Jilling: er komt een standbeeld! Helaas hebben we de finish niet op tijd kunnen halen en door het missen van de laatste dag waarschijnlijk het klassement ook niet. Máár na de dip en teleurstelling kwam al snel het belangrijkste besef: We hebben 5 geweldige dagen gehad (wij waren op vakantie), vader en dochter met de slappe lach in de wagen, stress overleefd, geen ruzie gemaakt, gezond weer thuis gekomen... kortom een geweldige herinnering. “It’s the road, not the finish” (en volgend jaar zijn we terug om WEL te finishen met de ambitie om jullie allemaal in te halen!) Tja, dat fanatisme krijg je er toch niet uit...

Rest mij nog iedereen te bedanken. Frits; voor de ochtendspits. Iedereen van de organisatie. Deelnemers voor het maken van het evenement, vrienden, Burton, papa en de uitvinder van het wiel. “Niet zeuren maar scheuren”.

Tot volgend jaar,
Marleen Backx