Etappe 3 - 2008

De 21e Europarit (4 t/m 8 juni 2008)

Derde etappe – bijzonder afwisselend

Uw routeplanners/uitzetters: Herman Olthof en Arianne Israël

Voordat we eindelijk op pad konden, hebben we wekenlang met de neus in de kaarten gezeten – zowel digitale kaarten als de ouderwetse papieren kaarten. Dit keer hebben we ook de routes door de kleinste dorpjes kunnen bekijken doordat we google earth nu eens echt grondig bestudeerd hebben.

Dit artikel gaat over de derde etappe. We hebben de boeken erop nageslagen zodat we u ook wat informatie kunnen geven over de landen en gebieden waar u straks doorheen rijdt. In een volgende uitgave van ‘de Uitlaat’ kunt u lezen over de vierde en laatste etappe.

Van start in Zwitserland
We hebben dit keer de eer het laatste deel van de rit uit te zetten. Dat wil zeggen: etappe drie en vier. Ons vertrekpunt is Küblis (Prättigau) in Zwitserland, dat ligt in de buurt van Davos. De bondsstaat Zwitserland is net iets groter dan Nederland. Zomers is het land populair onder de wandelaars en ’s winters zijn er natuurlijk veel skiërs. Verder is Zwitserland bekend om zijn financiële instellingen, kaas, chocola, horloges en het goed georganiseerde openbaar vervoer. Maar wat veel mensen niet weten is dat Zwitserland de bakermat is van de biologische landbouw.




Goed voorbereid op pad
Met de hele route globaal ingetekend, een dik nog leeg routeboek, een koffer vol kaartmateriaal, onze nieuwe tripmaster op de tomtom, de camera en voldoende schrijf- en tekenmateriaal kunnen we dan eindelijk gaan. Op 11 oktober 2007 startten we met het echte uitzetwerk van de 21e Europarit. We laten u kennismaken met alle landschapsgebieden van Zwitserland: De Jura (langgerekte beboste kalksteenketens), het Mittelland (golvende hoogvlakte met veel vruchtbare landbouwgrond) en de Alpen (klassiek hooggebergte met veel dalen, meren, passen en gletsjers – ca 60% van Zwitserland). We rijden geen ‘Autobahn’ maar kiezen de mooiste kleine wegjes richting de grens tussen Zwitserland en Duitsland.



Een klein vorstendom
Natuurlijk pikken we een stukje van het Fürstentum Liechtenstein mee. De Rijnvallei vormt de natuurlijke grens met Zwitserland. Liechtenstein meet van noord naar zuid maximaal 24,5 km en van oost naar west maximaal 12,4 km. (Ter vergelijking: Texels grootste lengte is 25 km en gemiddelde breedte is 8 km.) De oppervlakte van het kleine vorstendom is slechts 160 km2. In Europa zijn alleen de staten Monaco, Vaticaanstad en San Marino kleiner. De hoogste piek in Liechtenstein is de Vorder-Grauspitze (2599 m), uiteraard in de Alpenzone. Deze piek beslaat ongeveer 35% van het grondgebied van Liechtenstein.



Het land van Heidi

Voordat we MP1 gevonden hebben rijden we door de streek ‘Toggenburg’. Deze streek ligt tussen het machtige Säntismassief en de zeven toppen van de Churfirsten. Het is alsof je zo het land van Heidi inrijdt. Achter de zeven bergen rijden we langs de rivier de ‘Thur’ door een paar prachtige nederzettingen. De locatie die we gevonden hebben voor MP1 is werkelijk fantastisch. Het is een groot Hotel-Restaurant met een eigen vliegplaats, een heerlijk terras, goede koffie en lekker eten. Het uitzicht over de glooiende velden reikt naar de diep weggestopte dorpjes. De waardin is autosport-minded en belooft alles goed te regelen, we hebben er alle vertrouwen in. Het hotel heet ‘Hasenstrick’. Kijk maar eens op: http://www.hasenstrick-hotel.ch, dan weet u waar we het over hebben.



Verboden voor sluipverkeer
Na een welverdiende rust kunt u daarna weer verder over de mooie typisch Zwitserse wegjes. Het blijft gewoon genieten. Wel is jammer dat ook in Zwitserland steeds meer van die avontuurlijk kleine wegjes afgesloten worden. Een ‘local’ vertelt ons dat ze dat doen vanwege het sluipverkeer. Zijn in Nederland de sluiproutes alleen maar op bepaalde tijden afgesloten, in Zwitserland worden die wegen gewoon permanent dichtgegooid. We rijden verder door het landschapsgebied ‘Jura’ richting het ‘Südschwarzwald’ in Duitsland. Maar voor we de grens over gaan is het de hoogste tijd voor een pauze.

Wijnfestijn
We vinden de tweede MP zo’n vijftien kilometer onder de Zwitsers-Duitse grens in de buurt van Baden Wettingen. We treffen het opnieuw . De waard zet ons enthousiast een overheerlijke ‘Sauser’ voor en vertelt ons over zijn wijngaarden. Hij drinkt graag een ‘Sausertje’ met ons mee en legt uit: ”Dit is precies de goede tijd voor ‘Sauser’. En hij smaakt wirklich super.” In het zuiden van het Schwarzwald noemen ze deze ‘vers-van-de-pers-wijn ‘Suser’. In de omgeving van de ‘Moezel’ kennen ze het drankje onder de naam ‘Federweiss’ of ‘Federrot’. Het is een zoete extreem vroege wijn die te allen tijde gekoeld en onafgesloten (doch niet langer dan één week) bewaard moet worden. De witte wijn wordt gemaakt van rode druiven (Blauburgunder, ook wel Pinot Noir).

Snel en lekker: ‘Wie Carnaval’
De waard vertelt dat hij zijn Hotel-Restaurant ‘Zum Sternen’ (http://www.sternen-wuerenlingen.ch) wel vaker als Controlstelle uitgeleend heeft. Hij belooft dat hij een goede kleine kaart samenstelt met snelle smakelijke gerechten. “Wie Carnaval”, voegt hij eraan toe. In deze omgeving wordt namelijk uitbundig Carnaval gevierd. De meest exentrieke en kleurrijke kostuums vind je hier in die tijd. En tijdens Carnaval maakt de waard ook lekkere maaltijden die snel klaar zijn omdat de feestvierders altijd snel weer door willen. Net als de Europaritrijders eigenlijk. We hebben er alle vertrouwen in dat u ook over deze MP tevreden kunt zijn.

Zelf opletten
We blijven nog even in het drielandengebied. We hebben hier de leukste wegjes van de omgeving gevonden. Voor de liefhebbers, zoals wij ook zelf zijn, zitten er een paar mooie delen onverhard in. Maar geen nood: het onverhard is ook met de lagere auto’s goed te berijden. Natuurlijk moet u wel zelf opletten enzo!

Festival dès Ballons en la France
Een klein stukje snelweg leidt naar het ‘Parc Régional des Ballons des Vosges’ in L’Elsace. We hebben een supermooie toer voor u voorbereid. In het reservaat ‘Ballon des Vosges’ (300.000 ha groot) rijden we verschillende cols in dit prachtige stukje Frankrijk. Mooi, mooi, mooi! De derde MP? Boven op de ‘Grand Ballon’ natuurlijk! Werkelijk fenomenaal uitzicht, een heerlijk terras buiten of bij slecht weer binnen achter grote panoramaramen zodat u toch wat kunt zien terwijl u geniet van uw hapje of drankje. Dan verder richting ‘Petit Ballon’. We hebben het voor de sportklasse iets moeilijker gemaakt maar echt supermooi. U rijdt door de smalle straatjes van een schilderachtig klein Frans dorpje. (Houdt u alstublieft rekening met de locals!) En vervolgens weer een col op, maar dan wel via een heel klein wegje. Dit moet u gezien hebben – zo mooi.





Münsterkaes et Tokay
Bossen overheersen het landschap in L’Elsace. Het klimaat is vochtig stabiel waardoor er veel verschillende soorten bomen, paddestoelen en mos groeien. In dit gebied ziet u vele mooie gemoedelijke dorpen en stadjes. Ze liggen in de valleien tussen de hellingen vol Elzasser wijngaarden. Stuk voor stuk zijn het sfeervolle plaatsen waar het goed toeven is. De bekendste wijn van de Elzas is de ‘Tokay’. Volgens de Fransen smaakt daar niets zo lekker bij als een ‘Münsterkaes’. Benedictijnen namen het recept voor deze kaas mee uit Italië naar Münster in 1668.



Vakantietip
Zo’n vijftien kilometer van de route af ligt ‘Le Lac de Fischboedlé’. Het is één van de mooiste meren van de Vogezen. Maar helaas niet bereikbaar met de auto. Het meer werd in 1850 aangelegd door een industrieel uit het nabijgelegen Münster zodat hij op forel kon vissen. Misschien iets voor als u deze zomer de prestigieuze Europarit met uw gezin of vriend(en) in alle rust narijdt en tijd hebt om er een vakantie van te maken.

Te korte dagen
Het is jammer dat de dagen zo kort zijn – zo ook die van de derde etappe van de 21e Europarit. De Vogezen bieden zoveel meer dan we in de 21e Europarit kunnen laten zien. Thuis hadden we een prachtige, maar zo blijkt, veel te lange route voorbereid. Ook de afkorting die we tijdens het uitzetten uitstippelden bleek bij het berekenen van de tijd, toen we ’s avonds in het hotel waren, nog te lang. Het verwerken van de afstanden in het tijdschema van de derde etappe liet zien dat de derde etappe pas om 20.00 uur zou eindigen. Te laat dus, helaas. De volgende dag zijn we dertig kilometer terug gereden en weer opnieuw begonnen. De route door de Vogezen is nu veel korter maar uiteraard nog steeds Europaritwaardig! We hebben een halve dag ‘verloren’ maar konden daardoor wel iets langer in de Vogezen blijven.




Stukje snelweg
Bij Colmar gaan we de snelweg weer op. Colmar is trouwens absoluut de moeite waard om te gaan bekijken. De binnenstad is relatief groot maar wel heel pittoresk en doet een beetje denken aan Rothenburg o/d Tauber, waar we twee jaar geleden een dagfinish hadden. De locals hebben het over ‘Klein Venetie’, wat ook goed past. Wij rijden door naar Kandel waar we de finishpost gaan regelen. Gelukkig hadden we dat thuis al voorbereid en konden we vrij snel tot overeenstemming komen met de chefkok/eigenaar van het Hotel-Restaurant Zur Pfalz.




Overnachten
De deelnemers moeten tijdens de overnachting in Kandel verdeeld worden over een stuk of vijf hotels. Dat kostte wat meer tijd om te regelen. Eigenaar niet thuis, weinig hotelkamers, alleen kamers met ontbijt, we kwamen van alles tegen. Maar samen met de eigenaar van de finishpost zijn we er toch goed uitgekomen. De finishpost is bovenal een goede gelegenheid om even lekker bij te komen onder het genot van een heerlijke maaltijd. En om gezellig na te praten over de bijzondere en afwisselende derde etappe. Maar ook om u alvast voor te bereiden op de laatste etappe; terug naar huis. Kijk eens op http://www.hotelzurpfalz.de/ en u weet meteen dat het wel goed zit met de finishpost van de derde etappe.

Naar etappe 4.













>